sa abente unong nagdaan

ilang minuto bago matapos ang abente,

nagmamadali akong umabot sa kuwarto ko,
bilang tradisyon eh, di pwedeng magbago,
kelangan nakapikit ang mata ko
pagpatak ng unang minuto ng abente uno,
pero teka! kelangan ko muna maligo,
tradisyon uli, di pwedeng baguhin,
abente uno na maya maya,
amp#$%%! kung bakit naman kasi sa dinami dami ng araw
sa buong taon,
ngaun pa ko kelangang abutin ng ganitong oras sa pabrika?
bakit ba di ko naisip na napaka-importante nito para sakin?
badtrip.
2 minuto na lang,,,
dalian mo ganda! ayan na!
biglang nahulog ung basket ko,
ay ampE$%^$! nagkalat ang lahat ng gamit ko sa
buong banyo, sige pulot!! nanginginig ang kamay kong
pinagpupulot ang lahat ng yun at isinaksak uli sa pasaway na
basket ko, nang maipasok ko na lahat, at ibabalik na sa cabinet,
k-a-b-l-a-g!
amp!@#4! na naman! nahulog uli.
ano ba naman to?! dali pulot!
nagmmdaling isinaksak ko uli pero huli na
ang lahat.
tumunog ang alarm clock ko
na nagsabing, abente uno na.

ayun masaya naman palang maligo sa unang minuto nito,,,


nagising ako sa umaga ng abente-uno,
at tulad ng tradisyon,
may puting tanawin sa harap ko,
dapat nga lang isang mata ko lang ang nakadilat,
improvised lang kasi yun, nilagay kong wall paper
ung larawang nakita ko sa internet,
kahawig nito ung tanawing gusto kong makita.

hndi pa kumpleto,
wala pa ang boses ni nanay at ni balu,
nagsimula na naman akong magtampo dahil
hndi agad naalala ni nanay ang araw na yun...
(isip bata!)
nasa pabrika na ko nung maalala kong
me ginawa nga pala akong "milagro" sa telepono ko,
nung maayos at matangal ko na ang "milagro"
ayun automatikong tumunog ang telepono,
at narinig ko na rin ang boses na hnhntay ko
sa umagang yun, pra makumpleto ang araw ko.
(me sigaw nga lang sa umpisa, nadinig ko,
nahighblood na ata, ang sweet!)

ayun,
di ko na isasalaysay pa...
natupad ba ang munting kahilingan ko?
eh ung mga inaasahan ko?
eh yung mga binalak kong gawin?

ewan.


sinamahan ako nung higante at ni exclamtion point
para tuparin ko ang pangako ko ke jeboy sa araw na yun,
matagal, mahaba, at seryoso ang mga bgay na
nasabi ko kahit di ako nagbukas ng bibig.
sana kung me text sa lugar na pinuntahan ni jeboy,
maipaliwanag nya sa lahat nang naghahanap ng
paliwanag, ang mga bagay na dapat sanang siya ang
nagpaliwanag dahil di ko maipaliwanag,
dahil hndi ako si liwanag.


natapos ang araw, at natuwa ako sa
"KAKAIBANG" sorpresa ng mga taong ayaw matulog,
lalo na shempre sa mga kumbaga eh main cast ng
telenobelang buhay ko, at inaasahan ko tlga sa arw na yun
(ke babs, prexy, basted-forever,
bebets, kay mango tree at sa misis niya, kay unti-unting-mararating,
kay family-man-image-kuno, ke utan, ke isa-mendez-ala-tuna,
ke goodie-goodie-na-nakalimot-na-ata-sa-mga-taong-ayaw-matulog-dahil
-pa-rin-ba-masama-ang-loob-dhil-sa-one-and-only-nya?,
ke bisprin-talsik, kay-soyti-basta-tapat-ka-lang-sa-liwanag,
ke pachuchay? at ke eiron, sa-nanay-ni-chrisna, sa mga kabalyeros,
sa tinuruan-ko-pano-magsimulang-manligaw at sa sineseryoso-nyang-taga-bataan,
at ah oo, sa pusa kong inalagaan ko ng kay tagal
- si 200113026, at sa iba pang ayaw matulog,. patawad masakit na
ang kamay ko hndi ko na masulat, hampasin nyo na lang ako ng dos por dos
para makabawi kayo, ayos na ba yun?ndi naman ako mssaktan dun,
may bagay pa na mas masakit dun, alam nyo na siguro yun, di ba?
di ko na sasabihin, baka magiyakan pa silaaaaaaahhhhh
(prang ndinig ko na dati tong silaaahhh ah..), at mapamura pa ko)
taon taon na lamang ay may natatngap akong sorpresa,
kahit naman alam ninyong lahat na wala kayong mapapala sa kin
at hndi nyo ko mahuhuthutan kahit piso,
pero sa lahat ng sorpresang natangap ko mula ng makarating ako
sa lupain ng san-marcelino-estupidents,
hndi ko inasahan ang araw na yun, shet!!
maling akala... iba tlga.
nasorpresa ako, narinig nyo?
totoo.. nasrpresang nasorpresa...
(sarprays mayks!) (ohwww.. jo?bakeeett??ha?bets?bakeeet??)
maraming salamat sa ramdam na randam na
naguumapaw na pagmamahal mga pare.


nakakuha parin ako ng makapagbagagdamdaming mensahe
mula sa mga muntik nang makalimot saking taga-tres,
na kasama ko sa mga escapades ko kahit wlang lisensya,
kya nauuwi sa presinto nung sobrang-kabataan namin,
at tulad ng sbi ni kel
"jang malyari alang megbayu, itamu parin,
ing importante ali tamu kakalinguan ing dati".

ayun naalala nga parin ng mga f1 ng dating buhay ko,
namely j1, j2, j3, di pa kumpleto ang tropa,
wla pa si j4 to j7.


masaya naman sa pabrika,
kahit hndi na masyadong pantay ang paghinga ko
sa antok o sa pagod, di ko alam,
matino naman kahit papaano ang mga naiwan ke ama,
at isa pa, mukhang white flag na ata kami ni drasie.
naging payapa naman sa kamay nung manlolokong-attached ang araw ko,
at nakakuha pa ko ng sweet na mensahe ke tranquilizer, smallow ke exclamation,
isang "suspense", pgiging party manager at sa unang bati kong natangap habang
nsa banyo ako mula ke utakprep, at
"ganda" sa email nung multo na once in a lifetime
chance lang ata makukuha.
,, at
isa pa, Ok na uli kami ni new-employee-dahil-sa-bago-uli-niyang-buhok
at medyo natututunan ko na talagang itapon ung detergent ko.
sa mga nagsisulputan matapos ang email ng higante,
malamang kelangan ko din ipagpasalamat.

naitawid din namin ng mga taga-bahay-ni-kuya-dragon edition
at ng paborito naming
bisita ang sahig moment namin,
at sa wakas eh nakarinig uli ako ng
tawanan sa sahig,
sana eh maulit pa ito.

at syempre,
andun ung isa sa bagong secret weapons ko,
pag nkakaramdam ako ng lungkot,
hndi man siya nakipag-unahan nung bente uno
para magpapansin,
siya parin ang sumasalo sa maraming araw
at maraming pagkakataon na sadyang di ko nais mangyari.
at sinsaluhan ako sa mga paglalakad ko.
kanji boy, tatalunin kita sa bowling!

teka kelangan ko nga palang ihabol,
niyanig parin ako, ng dalawang murit sa buhay ko,
na ksama ko na simula ng magkaroon ako ng unang lapis,
bago pa man ako matutong magbasa, nakasama kong
tinuruan ng ballad version ng kantang
heyrphleyn-heyrphleyn-hin-dah-iskay ni
mam Flores at bago ko pa malaman
na ang ibig sabihin ng "chickenforsale" sa tapat nina popeye
ay pwede ring iluto ng adobo, tinola, pinaupo, afritada,
sa cornoil,at mrami pang iba
-> at hindi lang talaga panglutong-s_L_


nagkapatawaran na rin kami ni white-weird-looking,
salamat ke utak-prep at ke mam-bait,
ay teka, nagkabawian pala, ay hindi hndi,
ayos na pala uli, oops teka lang tatlong oras na,
hndi na naman pala, ay teka teka, hndi pala mali
ok na pala kami uli, ano?ano? teka sinong me sabi,
hndi na uli! oooppsss... hndi ok na pala.
Ah ewan! di ko na ire-reminisce, basta
nasa pagitan kami ng ok at ng hindi-ok.
ayos na sakin un, pwede na, pra masabi kong,
hindi kami nasa hindi-OK-na-sitwasyon.


tatlong araw matapos ang pinakahihintay na biyernes ko,
dinala ako ng mga paa ko sa gilid nung kahon,
siguro... naisip ko,
kelangan ko nang bumalik sa em-vi.
me hawak akong mais sa kaliwang kamay ko,
pero pagtingala ko, wala na si charlene,
napasenti ako.
isang tricycle na lng sana at maihahatid
na ko para makita ko na ang MV,
at masabi ko na rin ang lahat ng bagay na gusto kong
sabihin,
at alam kong hinihintay ng marami na sabihin ko.
pero napakaduwag ko lang ata,
kya bumalik ako at di na natuloy ang plano ko,
di bale, maluwag pa naman ang paraisong nilalakad ko
kung saan naroroon ang kahon.


sa kabila ng lahat ng kamalasang nangyari,
nagpapasalamat parin ako dun sa pinakasikat-na-higante-ng brilyante,
alam kong nalulungkot siya nung mga panahon na yun,
pero ndi nya pinapakita, kung bakit,
hndi ko na sasabihin pa, ang sabi nga nya,
di naman siya makuwento pra sabihin pa ang mga bagay bagay.
para sa kanya, nagulo nya ang isang linggo na
hinintay ko ng kay tagal.
siguro nga totoo, kasi hndi yun ang inaasahan ko,
pero sana di na niya isipin yun
kasi ayos parin, bakit?
sa tagal ko ng pakalat kalat sa mundo, ngaun ko
pa lang natapos ang araw ng martial law,
na may mga ganoong pangyayari,
ung tipong pagod na pagod ka na,
pero di ka pwedeng tumigil,
gusto mong matulog
pero hndi mo pwedeng pagbgyan ang srili mo,
gusto mo ng umalis at sumuko na,
pero hndi pwede, kasi alam mong me tao sa kanan mo
na naghihintay at nag-iisip na baka nga me mangyari kung andun ka
para gumaan ang pakiramdam nila,
sa tagal ko ng pakalat kalat sa mundo,
sa tuwing sspit ang abente uno,
ang lagi ko lang naiisip eh kung ano gagawin ko
para maging masaya ako,
mnsan ayos din kung mag-eefort ako
pra me sumaya namang iba.

at isa pa,
reyna ako ng hagdan noon,
kya madali na para sa isang tulad ko ang tangapin
ang mga araw na ganito.
(pero kapag naging tao na si frameID153, pinapangako ko,
bubugahan ko siya ng apoy...)

hindi ko man nagawa ang mga naplano kong gawin sa lingong yun,
nasabi ang mga bagay na dapat ko sanang nasabi,
naisip ung mga bagay na dapat inisip ko,
naparamdam ung mga bagay na dapt sana eh pinaramdam ko
nung araw na yun,
hndi man nangyari ang mga inaasahhan kong
mangyari
at
hndi man natupad ang mga mumunting kahilingan ko sa araw
na yun upang maging masaya muli.


iba parin yun,
biyernes yun eh.

kahit na...
may basong nabasag, may gamit na nabasa,
may atm na nawala, may nahulugan ng isang daan,
may naospital, may pinantal,
me nasuka, me pinulikat, me tinanghali ng gising
nalate man, at me tardiness report,
nasagi man nung mamang naglalagay ng sampayan sa
daanan, may nadapa man sa tiange ng tektite
at nagasgasan ng baba, naubusan ng toothpaste,
nawalan man ng kuryente, umasa mang mawawalan ng pasok
at nauwi sa pagkaunsyami,
may lababong nagbara,
nag-hang ang laptop,
nakidnap man si mikee ng di ko nalalaman,
napuyat,
pro walang natapos,
nawalan ng payong sa gubat,
naputikan,
naligo sa ulan,
nasigawan habang patawid sa kalsada,
nagmukhang tanga habang may kausap na kamay,
nakakain ng sili,
nahulugan ng caterpillar,
nag-illegal operation man ang excel kahit hndi pako
nakakapag CTRL+S sa buong gabing pag-edit ko,
at kahit pagbalik ko ng pantry eh hndi ko
na nakita kahit anino ng cake ko.
at kahit na narinig kong tumunog ang nagpapaalalang tapos na
ang abente uno sa pabrika at si drasie ang kapiling ko,


ayos parin,
kahit di ko pa nasabi,
me natangap parin akong mensahe
mula kay ani at sa iba pang kazoku,
hndi man ako sumagot,
di bale nagsisimula na kong magtapon ng detergent ko ngaun.


at isa pa,
binati mo ko, oo ikaw na nagbbsa nito.


swerte parin,
kahit me hagdan ng bustillos na sumapi sa buong lingo ko.


at sa kabila ng lhat,,,


salamat parin sa abente unong kasing aliwalas
ng puting tanawing pinapangarap kong makita

-muli.

(from ani matpos itong mabasa
marahil ito ang matatangap ko:
"kasak mo!")